Zayn :)

Zdyszana skoczyłam na kanapę w salonie. Serce nadal biło szybciej. Stopy piekły od biegu, ale to właśnie lubiłam. To wszechogarniające zmęczenie, te palpitacje serca.

- Ogarnij się siostra! Zraz mają wpaść chłopaki! – wrzeszczał Markus.

No tak, znowu będzie seans filmowy. Nie żebym miała coś przeciwko nim, ale nie lubię horrorów, a oni wiecznie oglądają horrory! Wolę romansidła, albo komedie. Rozbrzmiał dzwonek do drzwi. Przykryłam głowę poduszką. Chciałam zignorować przybysza.

- Otwórz! To chłopaki! – Markus krzątał się po kuchni przygotowując popcorn.

- Sam idź otworzyć! Co ja?! Służąca?! – krzyknęłam zadziornie. Wstałam jednak i otworzyłam te drzwi.

Przede mną stał uśmiechnięty blondyn. Trzepotał rzęsami patrząc błagalnie. Za nim stał Harry z lusterkiem w dłoni. Przeczesywał włosy ręką. Liam starał się mu je wyrwać, ale topornie mu to szło.

- Cześć [T.I]! – Niall rzucił mi się na szyję i zaczął obsypywać przyjacielskimi buziakami.

- Niall! Niall! – krzyczałam próbując się wyrwać. Przez przypadek pocałował mnie delikatnie w usta  – Stary, dusisz mnie! – wybełkotałam zarumieniona.

- Oj pardon! – odsunął się i uśmiechnął – Pachnie popcornem. Masz może…

- W kuchni – jęknęłam wywracając oczyma. Cmoknął mnie w policzek i pobiegł do wskazanego przeze mnie pokoju. Uśmiechnęłam się i wpuściłam resztę do środka. Liam, Louis, Harry. Niall w kuchni. A… a gdzie jest Zayn?

- Chłopaki, a gdzie jest Zayn? –zapytałam wiary siedzącej w salonie.

- Był z nami, ale na coś się wkurzył. Wsiadł w samochód i pojechał. Nie wiem co się stało. Cieszył się, że tu przyjdziemy – powiedział Louis na jednym tchu.

Byłam równie zdziwiona co oni. Nie wiedziałam co się stało. Postanowiłam zrobić jeszcze jedną przebieżkę. Tym razem dłuższą. Aż do domu chłopaków.

Ubrałam adidasy i kurtkę termiczną. Wybiegłam z domu i skierowałam się do posiadłości One Direction. Stopy rytmicznie opadały na chodnik. Policzki podrygiwały w takt przyspieszonych kroków. Po paru dobrych minutach biegu pot zaczął sączyć się z mojej twarzy. Nie zwracałam na to większej uwagi. Po prostu biegłam.

Zatrzymałam się dopiero przed drzwiami dużego domu.

***Zayn***

Mieliśmy obejrzeć film. Miałem się spotkać z kumplem i jego śliczną rudowłosą siostrą. Przeszła mi ochota na wszystko, gdy zobaczyłem ją razem z Niallem. Mój własny przyjaciel… Właściwie nie mam za co go obwiniać. Nie jesteśmy z [T.I] razem. Jedynie się przyjaźnimy. Nialler mnie ubiegł.

- Zayn?! – wszędzie poznam ten delikatny głos. Serce podskoczyło mi do gardła. – Tu jesteś! Czemu do nas nie przyszedłeś… znaczy… przyszedłeś, ale poszedłeś – zrobiła śmieszną minę – Sama nie wiem co chciałam powiedzieć.

- Bo nie! – odburknąłem – Dałem wam więcej swobody!

- Komu? – zapytała unosząc słodko brwi.

- Tobie i Niallowi! – krzyknąłem wstając z sofy, na której siedziałem – A niby komu? Markusowi i Hazzie?!

- Ale o co ci chodzi?! – zapytała ocierając pot z czoła.

- O wasze wylewne powitanie. To widać!

[T.I] parsknęła śmiechem. Stałem i patrzyłem na nią, a ona nie mogła się opanować. Oparła się czołem o framugę. Po policzku płynęły jej łzy. Śmiała się głośno i długo.

- Aż się popłakałam ze śmiechu – powiedziała palcem wskazującym ocierając łzy.

- Co w tym śmiesznego?

W odpowiedzi podeszła do mnie i wpiła się w moje usta. Czułem jej smak. Truskawkowa guma do żucia. Uwielbiam truskawki. Nasze języki tańczyły, a ja delektowałem się chwilą. Oderwała się ode mnie i spojrzała mi w oczy.

- To ciebie kocham…

Dawno mnie nie było, ale to przez ogrom nauki i treningi. Mistrzostwa polski się zbliżają! W każdym razie już jest! Taki byle jaki, ale ujdzie :D